Czytam na bieżąco o Waszych wzlotach i upadkach, uniesieniach i mentalnych dołkach, również w komentarzach, bo często między wierszami można wyczytać najistotniejsze informacje. Generalnie większość tych klimatów przerabiałam - pan od kuchni z poleconej firmy miał wpaść na pomiar we wrześniu Anno Domini 2011 i do dziś nawet nie zadzwonił, o panu od wylewek wspominałam itp. Szukając internetu świeżo po przeprowadzce zadzwoniłam do Tepsy z pytaniem o techniczną możliwość podłączenia Neostrady, pani wprowadziła do systemu zlecenie dla techników, przyjechali kiedy akurat nikogo nie było (nic dziwnego, skoro z 3-godzinną obsuwą), pokręcili się 2 minuty (sąsiad widział) i odjechali. Jakież było moje zdziwienie, gdy po dwóch dniach odebrałam telefon z firmy kurierskiej, że wiozą mi Neostradę! Zadzwoniłam na infolinię a zdziwiony pan mówi, że w systemie wprowadzono informację o BRAKU MOŻLIWOŚCI technicznych podłączenia. Jako że był Wielki Piątek, spytałam pana, czy mam sobie zatem wtyczkę wetknąć do nosa, i tylko ze względu na szacunek do dnia, nie wymienię części ciała, którą mam na myśli. Genialne, prawda? Nie ma warunków technicznych, nie było zamówienia ale nic to, wyślemy blondynce, może się nie zorientuje! Nie dziwię się, że zmiana barw nie pomogła a serce z rozumem chyba śpią, bo demony upadłości już krążą...

A wracając do Waszych kuchni - toż to straszne, te Wasze wykusze! Nie wiem, kto to wymyślił! Nie ogarniam (Jezus Maria Peszek), jak mogłyście do tego dopuścić, że zwiedzione ogólnym komputerowo stworzonym dizajnem Waszych przyszłych wymarzonych domków, dałyście się zwieść ogólnemu wyglądowi, pomijając tak istotny szczegół, jak niemodny od 10 lat wykusz! Oj, nieładnie, Koleżanki:P

Ale zaraz zaraz, a moja ohydnie niemodna, przestronna łazienka bez skosów??!! Przecież takie to bywały w PRL-owskich wielkich klocach! Jak to, nie mieć dziś skosu, nie musieć się garbić we własnej łazience, nie myśleć o tym, żeby gdzieś łbem nie przywalić? Skandal! Czuję się zmanewrowana, omamiona wizją nowoczesnego projektu, w opakowaniu którego wciśnięto mi po-peerlowskiego Jana Drugiego! I dlatego teraz ja wzywam projektantów DDC do tablicy - niech przyjadą i się przekonają, jak skandalicznie fajnie jest w domku bez użytkowego poddasza:P

No a z racji dzisiejszego Międzynarodowego Dnia Kota, przedstawiam Wam przygarniętego sierściucha, który obudził się, gdy podeszłam z aparatem, wylazł ze swojego wyrka i okropnie się na mnie zezłościł, nawet oczu nie otwierając... Nie bez kozery zwie się Bonifacy-Szajbus:)

Pozdrawiam Wszystkich w totalnie niemodny sposób!

P.S. Dżus, strasznie niemodne drzwi i parapety wybrałaś - też mam takie - czyż nie jesteśmy beznadziejne? Już nie wspominam o łazience nie-Sylwii i jej bosko szarej kuchni z zielonym akcentem (gdyby nie ten wykusz...) ... :))))))

Tak tak, przyznaję, na tymże blogu obiecałam właścicielce Kasztana zdjęcia mojej drugiej łazienki, która okazała się NASZĄ, a to ze względu na płytki (ma się gust!) :)

Trochę czasu minęło, no ale obietnica musi dojrzeć i się uprawomocnić.

Ponad rok temu, w poszukiwaniu szarości do naszego domu, trafiłam na tę kolekcję płytek i bez wahania wiedziałam, że nie chcę innych. Najbardziej urzekły mnie motywy dekorów, tak różne od wszechobecnych kwiatów w milionie odsłon. Nie, żebym miała coś przeciw florystom, miłośnikom natury itd. - po prostu moje ciągłe dążenie do minimalistycznego uniwersalizmu kazało mi wybrać taki zestaw.

Po otrzymaniu wstępnej wersji projektu musiałam go jednak ożywić, dodając paseczek z czerwonego szkła.

Aby nie psuć miłego nastroju, oszczędzę opisu czyszczenia kostek i kosteczek (z których każda ma obramowanie, w większości "surowe", nie pokryte szkliwem) z zaschniętej grafitowej fugi. Siostra kochana, nie wiedząc, co czyni, oferowała swą pomoc (Pecorinka, grazie mille!) i niczym w kompanii karnej, szczoteczkami do zębów, drucikami i skalpelem (!), mozolnie odtwarzałyśmy stan fabryczny (jedyne 6 godzin - bezcenne) ...

Łazienka jest duża, więc M. wymarzył sobie wanno-kabinę, mniej więcej coś takiego.

Jeszcze nie zdecydowaliśmy, jaki konkretnie model i funkcje (nie jestem przekonana np.co do faktycznego korzystania z sauny w takiej kabinie a sporo więcej trzeba zapłacić) no a skrzecząca rzeczywistość każe czekać na zwrot VAT-u, żeby sfinalizować transakcję.

W każdym razie wanna będzie stała w rogu, który na razie pozostaje pusty.

Uściślając, na ścianie, pomiędzy szafką a zobrazowanym wyżej rogiem. 

A skoro na razie nie ma wanny, więc i z zakupem akcesoriów typu mydelniczka, wieszaki na ręczniki, papier itp. się nie spieszę, bo nic szczególnego w oczy mi się nie rzuciło. No a żeby się rzuciło, to chyba musi być czerwone. Czy grafitowe? Dziewczyny, heeeelp! 

P.S. I ta łazienka jest dziełem mojego ukochanego M., który przed budową naszego domu z budowlanką i wykończeniówką raczej niewiele miał wspólnego... Dziękuję Skarbie! 

"Pan SÓJKA" właśnie wspomniał o piosence, która Go nieco rozrzewniła i rozmarzyła. Tekst o posadzeniu drzewa natchnął z kolei mnie do zaprezentowania efektu naszej "hodowli". I tak na półpiętrze wyrosło drzewo, rodem raczej nie z beskidzkich lasów a prędzej z afrykańskiego buszu ale myślę, że wpisało się w modrzewiowe schody. A propos piosenek, to mnie w nastoletniej młodości nie opuszczały słowa "a kiedy dom będę miał, to będzie bukowy koniecznie" ... I potem, gdy budowa domu ze sfery marzeń stawała się namacalną rzeczywistością, często miałam w głowie refren tej piosenki: "szukam, szukania mi trzeba, domu gitarą i piórem a góry nade mną jak niebo a niebo nade mną jak góry" ...Gitary nie mam, choć coś tam brzdąkać potrafię (gorzej ze śpiewem), w końcu szkoły muzyczne się pokończyło, pióro a i owszem, jak to mówią - lekkie (na starość napiszę na pewno jakąś powieść), no i "wokół góry, góry i góry i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają niż śpiewak płatny na chórach"... Czy potrzeba czegoś więcej ???

Wszystkim związanym z MDdC - ekipie Pracowni, budującym Blogowiczom oraz zaglądającym tu w poszukiwaniu inspiracji lub po prostu w pogoni za marzeniami, życzę spokoju, miłości w sercach, harmonii w umysłach, siły w ciałach:)

Projektantom - dobrych pomysłów, dających praktyczne rozwiązania:)

Poszukującym projektu - racjonalności w wyborach, bez emocjonalnych uniesień, prowadzących do finansowej ruiny; wyboru projektu idealnego, bez konieczności biegania za architektem w poszukiwaniu zmian (czyt.: straconego czasu):)

Budującym - inwestorom - spokoju, spokoju, spokoju, cierpliwości, opanowania, chłodnego kalkulowania, gorączki złota i wiary w sukces (kiedyś w końcu się wprowadzicie):)

Urządzającym - żeby po budowie zostało na meble, zasłonki i  inne fanaberie:)

Blogowiczom - zarażania marzących o własnym domu optymizmem i wytrwałością, mimo poczucia, że przez najbliższe 30 lat nasze domy należą do banków:)

PIĘKNYCH ŚWIĄT!!!

W komentarzu do mojego bloga Joasia zapytała o fotki kuchni obrazujące jej przestrzenność. Te 8 m2 to wielkość względna - wszystko zależy od układu i zagospodarowania powierzchni. W projekcie kuchnia była połączona z salonem, jednak ja nie jestem zwolenniczką takiego rozwiązania - ot, lubię sobie u siebie postrzelać garami i nie potrzebuję salonowej publiki. A tak serio, to postawienie ściany pozwoliło nam na umiejscowienie kącika jadalnego - stolika 85x55 cm, przy którym swobodnie 3 osoby mogą wcinać kuchenne wytwory.

Dużo oczywiście zależy od czasu spędzanego w kuchni. Ja uwielbiam pichcić, tworzyć i  eksperymentować (odkąd pamiętam a nie od czasu nawałnicy kulinarnych programów w TV), dlatego kuchnia musiała być totalnie MOJA, to jest prosta, funkcjonalna, z mnóstwem miejsca na dziesiątki przypraw i innych ingrediencji, garów, misek, miseczek i całego mnóstwa niezbędnego badziewia. Aha, no i z dużą półką na wina! Wszystko się udało, jest tak, jak chciałam - bez uniesień ale ze smakiem:) Jak dla mnie te 8m2 jest więc przestrzenne. Niektórzy dziwią się ustawieniem lodówki, bo niby projektując "klasyczny bieg kuchenny" zaczyna się od lodówki ale u nas nijak nie dało się jej postawić na wprost wejścia, bo tam biegnie komin wentylacyjny. W komputerowych wizualizacjach różnie ją z panem fachowcem ustawiałam ale za każdym razem lądowała na końcu "biegu", na prawo zaraz przy wejściu. Absolutnie mi to nie przeszkadzało, w praktyce nawet dodatkową funkcję oddzielającą kuchnię od salonowych gapiów pełni mój pancerny Samsung:) Brałam również pod uwagę kuchnię-"ścianę" czyli taką zabudowaną, jednolitą aż pod sam sufit (wtedy w tej ścianie lodówka by się schowała) ale od razu mówię, że przy powierzchni 8m2 wygląda to paskudnie, nadając kuchni wrażenie przytłaczającej ciężkości. Takie kuchnie są idealne do znacznie większych powierzchni, najlepiej komponują się z wyspą.

Poniżej zdjęcie zrobione w progu.

Stolik jadalny dosunięty jest do ściany, której miało nie być. Płytki na podłodze mają wymiar 45x45 cm, więc zostają 4,5 pełnej na długość i 3,5 na szerokość wolnej przestrzeni. Miejsca jest więc tyle, że spokojnie można kręcić dużym hula-hopem:)

I jeszcze zdjęcie z innej nieco perspektywy. Lodówka wygląda gigantycznie ale to wina ujęcia. Ten model ma 192 cm, fakt, pierwotnie miałam upatrzoną taką na 202 - najnowszy model, klasa energetyczna A+++ (prawdopodobnie jedyna w Polsce) ale cena skutecznie ją wykluczała... Tysiak więcej w kontekście jej energooszczędności to jednak zbyt duża inwestycja, nie wiem czy doczekałabym jej zwrotu.

I na koniec - szukając projektu zakładałam, że kuchnia ma być duża, bo naprawdę lubię kuchenne ewolucje:) Uważam, że te 8m2 jest wystarczające. Mówiąc obiektywnie, przyznaję, że brakuje mi spiżarni, bo lubię mieć dużo różnych rzeczy - nigdy nie wiadomo, na co człeka najdzie ochota. Z drugiej jednak strony, to nie PRL i teraz robi się zakupy błyskawicznie, w myśl zasady - mówisz i masz. A zapas mleka, soków i mineralnej zawsze zmieści się w garażu, gdzie i temperatura optymalna dla przechowywania płynów:)