Mimo, że sporo czasu minęło od ostatniego wpisu, zaglądam tu niemal codziennie - fajnie jest czytać o postępach Waszych budów, pomysłach, wizjach, małych i większych radościach. Aczkolwiek nie do tego stopnia, by chciało się przeżyć to jeszcze raz - wiemy, o co chodzi ...

Pierwsza jesień (zakłócona tydzień temu nagłym atakiem zimy) jest ciepła, spokojna i przytulna. Niemal wszystkie "grube" sprawy już za nami, teraz drobiazgi, dekoratorskie szlify - wszystko bez nerwów, przepychanek i kwasów. Szczególnie takie pogodne dni jak dziś, nastrajają do spacerów i łapania słońca. A wychodzić daleko nie musimy, bo wystarczy przekroczyć próg.

Tak, to zdjęcie zrobione z progu Jasia Drugiego Naszego:) Za drogą wał, po którym biegnie ścieżka rekreacyjno-rowerowa (w lecie aż z 6 razy użyłam jej do uprawiania nordic walkingu!), za nim rzeczka, ostatnio tak umocniona, że żadne nawałnice nam nie straszne.

Wiadomo, że każdy chce wprowadzić się do domku w pełni urządzonego, by już tylko cieszyć się byciem we własnym, wymarzonym domu i odpoczywać od reszty świata. Z drugiej jednak strony, dążenie do bycia "na swoim" bywa tak silne, że do szczęścia wystarczają kuchnia, łazienka i materac na podłodze. Ja nie miałam czasu na szukanie w internecie i wnętrzarskich magazynach, urządzanie w głowie, dobieranie kolorów, dodatków, więc większość rzeczy u nas to decyzje chwili. Teraz stawiamy kropki nad "i" - trochę tych nie skończonych literek się nazbierało. Zresztą klimat i atmosferę w domu tworzą ludzie i na nic marmury, glazury, meble Kler i cuda techniki, gdy nie ma porozumienia, wsparcia i miłości. Amen:) Dlatego u  nas przeważają minimalizm i uniwersalizm:) Minimum gratów, podstawowe zestawienia kolorów. Wychodzę bowiem z założenia, że charakteru wnętrzom nadają dodatki a dziś jest ich całe mnóstwo we wszystkich kolorach i takich cenach, że gdy za dwa lata wszystko mi się znudzi, bez żalu się ich pozbędę na rzecz innych. Wyjątkiem jest komoda, którą ponoć totalnie zagraciłam i mam zakaz dokładania czegokolwiek do salonu (a przecież jeszcze goła ściana mi została, tylko koncepcji szukam!) ...

W poszukiwaniu koncepcji odeszłam od wątku spacerowego. Niezbyt daleko, bo i nachodzić się nie trzeba, by nasycić oczy widokami, paletą jesiennych barw i Jasiem w tle:)

Jedną ze wspomnianych "kropek nad i" była tapeta w wiatrołapie. Kiedyś gdzieś widzieliśmy podobny motyw i M. wymyślił go sobie w salonie. Kiedy jednak zaczęłam szukać możliwości wykonania, okazało się, że koszt pokrycia ściany był zdecydowanie ścinający - z nóg i z konta. Zresztą taka "psychodela" w centralnym miejscu domu mogłaby odbić się niekorzystnie na kondycji psychicznej jego mieszkańców a gości przyprawiać o stany hipnotyczne. Dlatego umiejscowiliśmy naszą wizję na wprost drzwi wejściowych. Wrażenie robi, gdy stoi się przy furtce - wtedy rzeczywiście jasny punkt pośrodku rozmywa się, wciąga i zaprasza.

Żadne zdjęcie nie oddaje opisanego efektu ale na żywo niektórzy mylą drzwi:)