Patrząc na letnią aktywność szanownych inwestorów i inwestorek, rozgrzeszam się z wakacyjnego blogowego lenistwa. Co nie znaczy nijak, iż 2 letnie miesiące minęły bez budowlanej aktywności.

W pierwszej połowie lipca ekipa z Allegro wykonała tynki wewnętrzne. Sprawnie, równiutko, czyściutko. Ściany były dobrze wyschnięte, zapewne dzięki czasowi budowania, kiedy to praktycznie żadnych opadów nie było (współczuję wznoszącym mury w lipcu) i suchym pustakom prosto z fabryki, więc i tynki szybko schły. Nie zamierzamy bawić się w żadne gładzie, bo to nie nasza estetyka. Ściany wyglądają tak, że tylko malować i się wprowadzać, jedyną przeszkodę stanowi brak wylewek i podłóg, hihi.

W dwóch sypialniach i łazience na górze M. z kuzynem stworzyli konstrukcje pod  sufity, co obrazuje zdjęcie poniżej. W największej sypialni nie chowam belek i krokwi, bo po prostu szkoda ich maskować. Przypominam, że Jaś II jest z pełnym piętrem, dlatego te drewniane elementy będą się efektownie prezentować, tworząc dodatkowo wrażenie większej przestrzeni. 

W tak zwanym międzyczasie dostarczono i zamontowano piec CO. Zaś co do instalacji grzewczej i wodnej, M. stwierdził, że co prawda to nie pikuś (pan Pikuś) ale nie jest to kwestia, z którą by sobie nie poradził. Przygotowany praktycznie i merytorycznie przystąpił do działania. Trochę to trwa, bo pracuje sam ale efekt końcowy będzie zadowalający, również finansowo oczywiście, bo odpada robocizna ekipy i nerwy potencjalnie stracone na pilnowaniu ich, dyskutowaniu, udowadnianiu, że da się tak, jak my chcemy, itd. itp. Więc jeszcze trochę a przyjemne ciepło rozejdzie się w całym domu ... Aha, od połowy lipca mamy piecyk Astro, który gdzieś wklejałam, więc już w salonie przy buzującym w kominku ogniu, kilka imprezek się już odbyło:P

Był też stolarz, jesion na schody w gotowości. Myślałam o takich bardziej nowoczesnych, na stalowej konstrukcji ale ceny wyjściowe skutecznie ostudziły moje wizje :( Idąc więc na kompromis, zafunduję schodom stalową barierkę, przełamaną jesionowymi wstawkami. Tak, kompromisy bywają bolesne, zwłaszcza te estetyczne.

Zdecydowaliśmy się również na instalację alarmową. To znaczy bardziej ja ją wynudziłam ale jakoś bezpieczniej się czuję, nawet jeśli to złudne poczucie. Choć po próbnym uruchomieniu alarmu, wyjącego jak stutysięczne stado potępieńców, mogę sobie tylko wyobrazić, w jakim znajdę się niebezpieczeństwie, jeżeli uruchomi się którejś nocy, budząc wszystkich sąsiadów... 

Mamy już także podwaliny tarasu - dosłownie i w przenośni, bo składają się nań między innymi kamienie, ziemia, żwiry. Dom ze względu na położenie (nad rzeczką opodal krzaczka - w związku z tym prawdopodobnie będę mieszkać przy ul. Wodnej) podnosiliśmy, więc potrzeba sporo materiału by nadsypać tu i ówdzie.

Na zdjęciu również próbna elektrownia wiatrowa:) 

Zamówione są też barierki z nierdzewki do górnych okien oraz drzwi wewnętrzne i zewnętrzne. Te ostatnie będą z kompozytu w kolorze deficytowym (antracyt oczywiście), zamiast średnio 80 kg, jak drewniane, ważą 35. Zaprojektowane zgodnie z naszymi wytycznymi i życzeniami, mam nadzieję, że w 100% spełnią nasze oczekiwania, mające oparcie w zapewnieniach producenta. Póki co nasz dostawca stolarki zamówił takie do siebie na ekspozycję, specjalnie z myślą o nas - więc w domyślnym kolorze, z wzorem przez siebie wymyślonym. Nasze będą podobne, tylko szybki nie będą się w łuk układać.

A ja ustaliłam projekt kuchni, póki co bez szczegółów typu rodzaj blatu ale układ, kolorystyka, rodzaj frontów raczej już zaklepane. Chciałabym w grudniu móc już coś upichcić:)

A zatem pozostają wylewki, sufity na górze, podłogi i już budowę nazwać można będzie DOMEM. Aha, no i przyłącze kanalizacyjne, ale ze względu na urzędniczy beton w mojej gminie jest to temat nader w...kur(de)nerwujący, pominę go zatem milczeniem. Przecież nie może być tak pięknie, żeby wszystko szło jak po maśle albo co najmniej po niewielkich grudkach - jednym ekipy robią sobie urlopy na żądanie, trwające ponad kodeksowo-pracowo dopuszczalne 4 dni, drudzy szarpią się z dostawcami-ściemniaczami, jeszcze innym wykonawcy ulatniają się jak kamfora, bo czują, że dali ciała i lepiej zwiać, niż poprawiać. Ja na szczęście nie miałam problemów ze wskazanych kategorii - jedna ekipa wpadła i w 2 miesiące postawiła dom, przykrywszy go dachem. Byli wśród nich zbrojarze, skręcający wiązania jak sznurówki, byli murarze, którym pustaki się nie rozjeżdżały pod nieprzewidzianymi kątami, był w końcu dekarz, który tak wywijał piłą motorową, jak Edward Nożycoręki swoimi łapskami - nie uznawał za stosowne marnowania czasu na tradycyjne ręczne wycinki i docinki, wszystko motorówką (ciekawe, czy by zapałkę rozpołowił?). Generalnie więc JaśII powstawał szybko, niemal bezstresowo i bez czasowego nas angażowania w problemy budowlane natury codziennej, czyli tego ni ma, to wyszło, tego braknie a tamto się schrzaniło i trza jeszcze drugie tyle. Czego innym inwestorom z całego budowlanego serca życzę. Jeśli jeszcze ekipa elwacyjna przyjdzie zgodnie z obietnicą końcem października (złota polska jesieni, nie zawiedź w tym roku!) to będzie dopełnienie budowlanych robót Anno Domini 2011. Amen.