Doczekałam się - artykuł, do którego link chciałam Wam "zapodać", jest już dostępny w archiwum Newsweeka.

http://biznes.newsweek.pl/polska-architektura--dom--nie-gargamel,106072,1,1.html

Nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że wszystkie gotowe projekty są nudne i schematyczne a wartość samą w sobie stanowią domy wg indywidualnych uzgodnień. Pomijam skrajne przykłady, o których mowa w artykule - domy urzeczywistniające wizje architektów, wpisane w krajobraz, rzeżbę terenu, uwarunkowania historyczno-kulturowe itp. Najważniejsze w tym artykule, wg mnie, są ostatnie zdania: W Polsce lubimy się pokazać. Wygląd budynku na zewnątrz jest często ważniejszy od funkcji we wnętrzach – tłumaczy architekt. Dodaje, że zna wiele drogich inwestycji, które powstały na podstawie byle jakich projektów katalogowych. Według Koniecznego architekt w Polsce postrzegany jest jako pan od elewacji. Zrobi brzydko albo ładnie. – W architekturze kompletnie nie o to chodzi. Dobrze zaprojektowany dom można porównać do zdrowego organizmu. Dopóki nic nam nie dolega, nie zastanawiamy się nad zdrowiem, traktując je jako coś oczywistego. Zaczynamy je doceniać, kiedy pojawia się ból. Źle zaprojektowany dom, niefunkcjonalny i niewygodny, daje się we znaki.

Każdy z nas, blogowiczów, na pewno pomyśli - to nie o mnie. Bo każdy mniej lub bardziej zmienił pierwotny projekt, dostosowując do własnych potrzeb i wizji. Każdy też urządza jak chce, wykorzystując materiały i rozwiązania, zgodne z własnym gustem i możliwościami finansowymi (albo przede wszystkim nimi, niestety...).

Do czego zmierzam? Z zamieszczanych tu wpisów emanuje radość płynąca z urzeczywistniania marzenia o własnym domu, dzielimy się radościami i smutkami, sukcesami i porażkami, potyczkami z fachowcami i "fachowcami" itp. - czasem nawet nie zdajemy sobie sprawy, że tworzymy tym samym świetny poradnik dla planujących i rozpoczynających budowy, nic to, że emocjonalny i subiektywny, najważniejsze informacje da się wyłowić. U niektórych ta budowlana euforia przekracza, moim zdaniem, pewne granice, dając się ponieść chwalipięctwu, rozczulaniu nad każdym zakamarkiem itd. Tak, to nie moja sprawa, każdy pisze jak i co chce, może tylko drobne zawodowe naleciałości zapalają mi kontrolkę alarmu, gdy z blogu jak na dłoni wypływa rozkład pomieszczeń wraz z lokalizacją co cenniejszych rzeczy:] Uważam, że czasem po prostu warto przemyśleć pewne kwestie... Czy dlatego u mnie tak mało szczegółów? Nie, raczej to brak "designerskiego ekshibicjonizmu" o którym w początkach bloga wspominałam. Co nie znaczy, że jeszcze nie wpuszczę Was do sypialni i nie zaproszę na kąpiel w wannokabinie:)

Na koniec najistotniejsze z artykułu:  Czym jest dom? Miejscem, do którego chce się wracać. I tej definicji trzymajmy się, budując domy.

Właśnie! W komentarzu pod jednym z moich wpisów a propos szarości wspomniałam, co lubię, czego jestem przeciwniczką. Czasem mam ochotę zapytać - po co Wam to?, czasem skomentować "wieś tańczy i śpiewa" (tak, jestem jędzą) ale nigdy tego nie zrobię, bo DOM dla każdego z nas oznacza najważniejsze miejsce na ziemi i odzwierciedla nasze wnętrza. Proste. I dlatego zakochałam się od pierwszego wejrzenia w projekcie Jasia II, choć dla miłośników minidworków z kolumienkami, rameczkami nad oknami i granitowymi podjazdami (nie mam nic do takich rozwiązań!) ten dom przypomina młyn, remizę OSP itd. Ale to MÓJ dom i basta:P