Nawiedził nas prawie potop. Nie szwedzki wprawdzie lecz żywiecki a że czyni wielką różnicę, z niebios lał się nie jasny pełny żywiec, tylko hektolitry H2O. Na budowie akurat tygodniowy przestój, tym razem już w oczekiwaniu wyłącznie na rzeczony 4 lipca i ekipę tynkarzy.

Oczekiwany jak Godot elektryk pojawił się szybciej, niż myślałam (może bloga czyta? hmm...), zrobił co trza, skasował więcej niż przewidywał i grzecznie się pożegnał. Więcej, bo materiały okazały się złotówkochłonne. Mój M. wymyślił sobie przygotowanie instalacji pod agregat, by nie być zależnym od ENIONU, aury, ataków zimy, beskidzkich mini-tornad itp. i m.in. to podwyższyło koszty. No ale ja też mam swoje fanaberie, więc nie mogę zrzędzić.

Jedną z nich jest okno tarasowe przesuwne. Kosztowało ponad 40% sumki, którą za wszystkie okna zapłaciliśmy. No, zgroza. A wygląda tak:

Uważam, iż na tle zboża sąsiada, wygląda wyjątkowo! :P (w ubiegłym roku były ziemniaki - dziś by psuły designe).

Niecierpliwie oczekiwane antracytowe okna przyjechały w środę przed Bożym Ciałem i tego dnia były zamontowane. Oczywiście nie obyło się bez drobnego logistycznego problemu - dzień wcześniej trwały wielostronne poszukiwania transportu dla najdostojniejszego (i w ogóle same naj) okna, bo z różnych przyczyn musiało zostać dostarczone osobno. No mówię, że naj.

Tradycyjnie inwestorka przyjechała "na gotowe" i zapiszczała niemal z zachwytu, tak, jak za każdym razem reaguje na widok dachu (ten goncik jest taki piękny!) - okna idealnie wpasowują się w bryłę i kolorystykę. Oj, będą dylematy przy wyborze elewacji ...

Antracyt w blasku słońca.

A poniżej okienne zdjęcie poglądowe. Drzwi do kotłowni przejściowo w brązie.

Jaś II swoją bryłą zdecydowanie wyróżnia się na tle okolicznych nowych domów. Jest taki "amerykanski", jak usłyszałam ostatnio od ... Holendra. Założona kolorystyka też nie jest "trendy"  - czerwone dachówki, żółte lub pomarańczowe elewacje, podbitki standardowy złoty dąb lub orzech - to nie nasza bajka. Moim skromnym zdaniem, piękne okoliczności przyrody całkowicie zaakceptowały ten nowy, oryginalny element krajobrazu, bo w niczyich oknach góry tak się nie przeglądają :)

Tymczasem the final countdown - tynki. W środę ekipa przywiozła maszyny i hiobową wieść - materiał reglamentują! Nic mi nie wiadomo, by komuna wróciła... Choć ostatnio jedyny sprawiedliwy sensacyjnie zdemaskował i obwieścił totalitaryzm obecnego ustroju, mimo że czwarta władza ciągle nam radośnie wpiera, że demokrację mamy, więc może coś jednak jest na rzeczy? Tak czy inaczej, Polak z kombinowania słynie i wczoraj przyjechało wielkie auto workowanego klasycznego Baumita i ... zakopało się na wjeździe jak w radzieckich okopach. Polak słynie też z beztroskiego braku przewidywania wydarzeń z wyprzedzeniem większym, niż dwie minuty - podjazd pod sam garaż jest nadsypany i utwardzony w wiadomym celu, to nie, trza było wjeżdżać obok, gdzie po wielkich opadach zrobiła się gąbka. Na szczęście sąsiad-dusza kolejny raz poratował ciężkim sprzętem. A fragment działki wygląda, jak po przejściu stada mamutów. Ponoć mikroskopijne rozumki miały - chyba takie, jak kierowca tego dostawczaka ... Ale nie powiem nieboskłonowi "widzisz i nie grzmisz", bo opadom w najbliższym czasie mówię zdecydowane "nie".