Wspomniałam przy okazji bożonarodzeniowej Wielkanocy, że w desperacji wywołanej brakiem słońca i jakichkolwiek oznak wiosny, postanowiliśmy nadać korytarzowi soczystego charakteru. Wykorzystałam też kuchenne kamienie i całość bardzo mi się podoba. Mam nadzieję, że za malowanie w Wielki Piątek nie zostaniemy na wieki potępieni:P

Kolor to Śnieżka zielona herbata - wychodzi soczysty ale nie jaskrawy, ładniejszy niż na wzorniku. Wcześniej mieliśmy obiekcje co do marki, bo jednak popularniejsze są inne (może to tylko kwestia reklamy?) ale teraz wiem, że przy następnych malowaniach można brać w ciemno.

Tydzień przed świętami zamówiliśmy komodę pod schody głęboką na 50 cm (niemal wszystkie gotowe mają 30-35, więc funkcjonalność prawie żadna) w kolorze schodów (jesion), żeby nie kombinować. Ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu, była gotowa na piątek, więc z radością przeniosłam do niej robota, mikser, toster, jogurtownicę, foundee, ściereczki, serweteczki itd. a jeszcze drugie tyle się zmieści. Tak więc minus Jasia II - brak spiżarni/schowka n parterze (bo stryszek nad garażem to rewelacja no ale trzeba chodzić po schodach, co leniom niezbyt odpowiada), został szczęśliwie zniwelowany. Jako że pod schodami swoje legowisko ma pan kot, nie pozostało mi nic innego, jak nadanie miejscu kociego charakteru. W tym celu leń poszedł na stryszek po kilka kotów z wielkiej kolekcji Młodej, która po przeprowadzce wyniosła je tam w pudłach twierdząc, że już ich nie zbiera, bo to obciach i siara. Bądź tu mądry człowieku i pozostań przy zdrowych zmysłach ... Z dwojga złego  jednak, dobrze że nie rozpoczęła kolekcjonowania np. laleczek voodoo... Aha, gdyby ktoś reflektował na naturę nieożywioną w postaci kotów wszelakich - oddam w dobre ręce:)

Wiosenny kolor na powyższych zdjęciach ma niewiele wspólnego z rzeczywistym, Niech żyją supernowoczesne tanie cyfrówki z setką funkcji! Coraz bardziej skłaniam się do zainwestowania w lustrzankę a potem kto wie, może zawód zmienię? Wszak artystyczna dusza to dobry punkt wyjścia ...

Wiosenne pozdrowienia z zieleniących się gór:)

p.s. Pomyślałam ostatnio, że można by zwołać blogowy zlot i zorganizować małą imprezkę celem wymiany inwestorskich doświadczeń, tudzież oczyszczenia z nabytych w tym procesie traum. Uważam jednak, iż przykład powinien pójść z góry i nasza kochana pracownia DDC winna nas zaprosić na jakiegoś podwrocławskiego grilla:)