Tak tak, przyznaję, na tymże blogu obiecałam właścicielce Kasztana zdjęcia mojej drugiej łazienki, która okazała się NASZĄ, a to ze względu na płytki (ma się gust!) :)

Trochę czasu minęło, no ale obietnica musi dojrzeć i się uprawomocnić.

Ponad rok temu, w poszukiwaniu szarości do naszego domu, trafiłam na tę kolekcję płytek i bez wahania wiedziałam, że nie chcę innych. Najbardziej urzekły mnie motywy dekorów, tak różne od wszechobecnych kwiatów w milionie odsłon. Nie, żebym miała coś przeciw florystom, miłośnikom natury itd. - po prostu moje ciągłe dążenie do minimalistycznego uniwersalizmu kazało mi wybrać taki zestaw.

Po otrzymaniu wstępnej wersji projektu musiałam go jednak ożywić, dodając paseczek z czerwonego szkła.

Aby nie psuć miłego nastroju, oszczędzę opisu czyszczenia kostek i kosteczek (z których każda ma obramowanie, w większości "surowe", nie pokryte szkliwem) z zaschniętej grafitowej fugi. Siostra kochana, nie wiedząc, co czyni, oferowała swą pomoc (Pecorinka, grazie mille!) i niczym w kompanii karnej, szczoteczkami do zębów, drucikami i skalpelem (!), mozolnie odtwarzałyśmy stan fabryczny (jedyne 6 godzin - bezcenne) ...

Łazienka jest duża, więc M. wymarzył sobie wanno-kabinę, mniej więcej coś takiego.

Jeszcze nie zdecydowaliśmy, jaki konkretnie model i funkcje (nie jestem przekonana np.co do faktycznego korzystania z sauny w takiej kabinie a sporo więcej trzeba zapłacić) no a skrzecząca rzeczywistość każe czekać na zwrot VAT-u, żeby sfinalizować transakcję.

W każdym razie wanna będzie stała w rogu, który na razie pozostaje pusty.

Uściślając, na ścianie, pomiędzy szafką a zobrazowanym wyżej rogiem. 

A skoro na razie nie ma wanny, więc i z zakupem akcesoriów typu mydelniczka, wieszaki na ręczniki, papier itp. się nie spieszę, bo nic szczególnego w oczy mi się nie rzuciło. No a żeby się rzuciło, to chyba musi być czerwone. Czy grafitowe? Dziewczyny, heeeelp! 

P.S. I ta łazienka jest dziełem mojego ukochanego M., który przed budową naszego domu z budowlanką i wykończeniówką raczej niewiele miał wspólnego... Dziękuję Skarbie! 

"Pan SÓJKA" właśnie wspomniał o piosence, która Go nieco rozrzewniła i rozmarzyła. Tekst o posadzeniu drzewa natchnął z kolei mnie do zaprezentowania efektu naszej "hodowli". I tak na półpiętrze wyrosło drzewo, rodem raczej nie z beskidzkich lasów a prędzej z afrykańskiego buszu ale myślę, że wpisało się w modrzewiowe schody. A propos piosenek, to mnie w nastoletniej młodości nie opuszczały słowa "a kiedy dom będę miał, to będzie bukowy koniecznie" ... I potem, gdy budowa domu ze sfery marzeń stawała się namacalną rzeczywistością, często miałam w głowie refren tej piosenki: "szukam, szukania mi trzeba, domu gitarą i piórem a góry nade mną jak niebo a niebo nade mną jak góry" ...Gitary nie mam, choć coś tam brzdąkać potrafię (gorzej ze śpiewem), w końcu szkoły muzyczne się pokończyło, pióro a i owszem, jak to mówią - lekkie (na starość napiszę na pewno jakąś powieść), no i "wokół góry, góry i góry i całe moje życie w górach, ileż piękniej drozdy leśne śpiewają niż śpiewak płatny na chórach"... Czy potrzeba czegoś więcej ???